.พายุและความบ้าคลั่ง
จะรุนแรงเพียงไร สักวันมันจะต้องหยุดลง
หากเธอรู้สึก ถึงลมหายใจ ว่ายังมีรอยยิ้มไหลเข้าออก
รอยยิ้มที่ไม่มีใครมองเห็น น้ำตาไหลเป็นสายเลือด
ผู้คนเกลียดเธอทั้งโลก มันไม่สำคัญอะไร
เมล็ดพันธ์แห่งความเบิกบาน กำลังค่อยๆผลิใบอ่อน
แสงสว่างแรกในความมืดกำลังเดินทางมาถึง
หลับตาเถิด.......... หลับตา
-คานคอดิน-
....มิถุน......๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น